Namazda ağlamak, insanın iç dünyasını yansıtan doğal bir tepkidir. Bu tepkinin günah olup olmadığı meselesi, ağlamanın sebebine ve namazın huşusuna etkisine bağlı olarak değerlendirilir.

Allah (c.c.)'ın azametini, rahmetini, günahlarını veya ahiret korkusunu düşünerek, kalben Allah (c.c.)'a yönelerek dökülen gözyaşları, namazın ruhuna uygun bir haldir ve elbette ki günah değildir. Bu tür gözyaşları, kulun Allah (c.c.) ile olan bağını güçlendiren, samimiyetini ve teslimiyetini gösteren birer işarettir. Nitekim Allah (c.c.) buyurur: ٱللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ ٱلْحَدِيثِ كِتَٰبًا مُّتَشَٰبِهًا مَّثَانِىَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ ٱلَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَىٰ ذِكْرِ ٱللَّهِ ۗ ذَٰلِكَ هُدَى ٱللَّهِ يَهْدِى بِهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُضْلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِنْ هَادٍ "Allah, birbirine benzer, ikişer ikişer (muhkem ve müteşabih) âyetlerden oluşan en güzel sözü (Kur'an'ı) indirdi. Rablerinden korkanların, ondan tüyleri ürperir. Sonra hem derileri, hem de kalpleri Allah'ın zikrine yumuşar (ve açılır). İşte bu, Allah'ın hidayetidir, onunla dilediğini hidayete erdirir. Allah kimi de saptırırsa, artık onun için bir hidayetçi yoktur." (Zümer Suresi, 39/23). Bu ayette, Allah (c.c.)'ın kelamının kalplerde uyandırdığı korku ve saygıdan kaynaklanan ürperme ve gözyaşlarına işaret edilmektedir.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in de namazda ağladığına dair rivayetler bulunmaktadır. Ebû Hüreyre (r.a.)'den rivayet edildiğine göre, Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: إِنَّ الرَّجُلَ لَيَدْعُو اللَّهَ فِي حَاجَتِهِ فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ قَدْ أَعْطَيْتُكَ سُؤْلَكَ فَاحْفَظْ عَلَيْكَ دُمُوعَكَ "Kişi, ihtiyacını arz ederek Allah'a dua eder. Allah Teâlâ: 'İstediğini sana verdim, gözyaşlarını da sakla' buyurur." (Tirmizî, Daavât, 89). Bu hadis, dua esnasında dökülen gözyaşlarının değerini ve Allah (c.c.) katındaki makbuliyetini göstermektedir. Namaz da bir dua olduğu için, bu hadis namazdaki gözyaşları için de geçerli sayılabilir.

Ancak, namazda gösteriş için veya dünyevi bir üzüntüden dolayı ağlamak, namazın huşusunu bozabilir ve mekruh olabilir. Namaz, Allah (c.c.)'a yönelme anıdır ve bu anda dikkatin dağılması, namazın amacına uygun düşmez. Dünyevi kaygılarla ağlamak, namazın maneviyatını zedeleyebilir. Bu nedenle, namazda ağlarken niyetin ve sebebin önemi büyüktür.

Günümüzde de insanlar namaz kılarken çeşitli sebeplerle ağlayabilirler. Kimi Allah (c.c.)'ın azametini düşünerek, kimi günahlarından dolayı pişmanlık duyarak, kimi de dünyevi sıkıntılarından dolayı ağlayabilir. Önemli olan, ağlamanın namazın huşusunu bozmaması ve Allah (c.c.)'a yönelmeye engel olmamasıdır. Eğer ağlamak namazın devamını zorlaştırıyorsa, kişi kendini tutmaya çalışmalı ve namazını tamamladıktan sonra duygularını ifade etmelidir. Ağlamanın namazın özüne aykırı olmadığı, aksine samimiyetin bir göstergesi olabileceği unutulmamalıdır. Ancak niyetin ve sebebin önemi göz önünde bulundurulmalı, gösterişten ve namazın huşusunu bozacak davranışlardan kaçınılmalıdır. Allahu a'lem.