Amelilik, Şia İslam'ın iki ana kolundan biridir ve On İki İmam inancını benimser. Ameli mezhebinin hukuki görüşlerini şekillendiren, yani içtihat eden ve mezhebin temel kaynaklarını oluşturan önde gelen imamlar şunlardır:

1. İmam Cafer-i Sadık (ö. 765): Altıncı İmam olarak kabul edilir. Ameli mezhebinin temelini atan en önemli figürdür. Hukuki görüşleri ve hadis bilgisi, mezhebin sonraki gelişiminde belirleyici olmuştur.

2. İmam Musa Kazım (ö. 799): Yedinci İmam'dır. Babası İmam Cafer-i Sadık'ın öğretilerini devam ettirmiş ve geliştirmiştir. Özellikle fıkıh alanında önemli katkıları vardır.

3. İmam Ali Rıza (ö. 818): Sekizinci İmam'dır. Abbasi halifesi Me'mun döneminde yaşamış ve zorlu siyasi koşullar altında dini liderliğini sürdürmüştür.

4. İmam Muhammed Taki (ö. 835): Dokuzuncu İmam'dır. Kısa ömrüne rağmen dini ilimlerde derin bilgi sahibiydi.

5. İmam Ali Naki (ö. 868): Onuncu İmam'dır. Abbasi yönetimi altında baskı görmüş ve Samarra'da ev hapsinde tutulmuştur.

6. İmam Hasan Askeri (ö. 874): On Birinci İmam'dır. Oğlu Muhammed Mehdi'nin doğumundan kısa bir süre sonra vefat etmiştir.

Bu altı imam, Ameli mezhebinin temel ilkelerini ve hukuki görüşlerini şekillendiren en önemli figürlerdir. Onların öğretileri ve içtihatları, daha sonraki dönemlerde gelen Şeyh Mufid, Şeyh Tusi ve İbn-i Babuye gibi büyük Ameli alimleri tarafından derlenerek sistematize edilmiştir.

Önemli bir nokta, On İki İmam'ın tamamının Ameli mezhebinin oluşumunda rol oynamış olmasıdır. Ancak yukarıda belirtilen altı imam, mezhebin hukuki yönünün gelişiminde özellikle etkili olmuş ve içtihatlarıyla mezhebin temelini oluşturmuşlardır. Diğer imamların hadisleri ve sözleri de Ameli mezhebinde kaynak olarak kabul edilir, ancak içtihat yetkisi bu altı imamda yoğunlaşmıştır.